สวัสดีทุกคน ในส่วนแรกของฉบับที่แล้วเกี่ยวกับการวิเคราะห์สาเหตุและการแก้ปัญหาการเกิดฟองระหว่างการใช้สารเคลือบหลุมร่องฟัน เราได้นำเสนอสามกรณีของการเกิดฟองและการวิเคราะห์สาเหตุและการแก้ปัญหา ได้แก่ การเกิดฟองแบบสุ่ม การเกิดฟองจากแท่งหัก และการพอง จากปฏิกิริยาเคมีในฉบับนี้เราจะมาแนะนำสาเหตุอื่นๆ อีก 3 ประการของการพุพองและวิธีแก้ปัญหา ได้แก่ พุพองที่เกิดจากการขยายตัวทางความร้อนของก๊าซในรอยต่อซีลแลนท์แบบปิด และการพองที่เกิดจากความชื้นของส่วนต่อประสานหรือวัสดุเสริม .และพองที่เกิดจากการก่อสร้างภายใต้สภาวะที่มีอุณหภูมิสูงกลางแจ้ง

(4) การเกิดฟองที่เกิดจากการขยายตัวทางความร้อนของก๊าซในข้อต่อแบบปิด

ตุ่มพองประเภทนี้เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก และบางครั้งเกิดขึ้นที่ส่วนประกอบชิ้นเดียวหรือประตูและหน้าต่างการเกิดฟองชนิดนี้มักเกิดขึ้นในตะเข็บเคลือบหลุมร่องฟันซึ่งมีอุณหภูมิของสภาพแวดล้อมการฉีดสารเคลือบหลุมร่องฟันค่อนข้างสูงและการฉีดสารเคลือบหลุมร่องฟันค่อนข้างปิดตุ่มพองดังกล่าวไม่ได้เกิดจากการแตกของแท่งโฟมดังที่กล่าวไว้ และแท่งโฟมก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่หลังจากฉีดสารเคลือบหลุมร่องฟัน จะเกิดตุ่มเล็กๆ เฉพาะที่บนพื้นผิวของข้อต่อเคลือบหลุมร่องฟันสองสามข้อ หรือพุพองรูปทรงแถบสั้น .ดังที่แสดงด้านล่าง

รูปที่ 1 ตุ่มพองในข้อต่อเคลือบหลุมร่องฟัน

สาเหตุของการเกิดฟองประเภทนี้อาจเป็นเพราะในข้อต่อซีลแลนท์แบบปิดทั้งหมด อากาศที่ปิดผนึกในรอยต่อของซีลแลนท์หลังจากการฉีดสารเคลือบหลุมร่องฟัน เมื่ออุณหภูมิสูง (โดยทั่วไปสูงกว่า 15 ℃) จะขยายตัวในปริมาณทำให้อากาศไม่ผ่านการอบ .เกิดฟองบนพื้นผิวของสารเคลือบหลุมร่องฟันความน่าจะเป็นของการเกิดฟองดังกล่าวโดยทั่วไปมีน้อย และอุณหภูมิจะได้รับผลกระทบอย่างเห็นได้ชัดยิ่งอุณหภูมิสูงขึ้น ความน่าจะเป็นที่จะเกิดฟองก็จะสูงขึ้น และอุณหภูมิที่ต่ำลง (ต่ำกว่า 15°C) โอกาสที่จะเกิดฟองก็จะยิ่งต่ำลง

สาเหตุของการพุพองประเภทนี้สามารถตรวจสอบได้โดยการทดสอบภาคสนามในโครงการเดียวกัน ในแผ่นยูนิตเดียวกันที่มีขนาดการออกแบบและวัสดุเท่ากัน วิธีการบรรจุแท่งโฟมและสารเคลือบหลุมร่องฟันที่แตกต่างกันถูกนำมาใช้ในแผ่นยูนิตเดียวกัน และได้ทำการทดสอบภาคสนามหลายครั้งอย่างต่อเนื่องผลการทดสอบพบว่า หลังจากที่ไม่รวมปัจจัยที่มีอิทธิพลอื่นๆ แล้ว สาเหตุหลักของการเกิดฟองคืออุณหภูมิเมื่ออุณหภูมิสูง ความน่าจะเป็นที่จะพุพองสูงเมื่ออุณหภูมิต่ำ ความน่าจะเป็นที่จะพุพองก็น้อยมากการทดสอบด้วยวัสดุเคลือบหลุมร่องฟันหลายรุ่นให้ผลลัพธ์ที่สม่ำเสมอและไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับวัสดุยาแนว

รูปที่ 2 ปรากฏการณ์ฟองในช่องปิด

เนื่องจากสถานการณ์นี้เกิดจากการขยายตัวของอากาศที่ปิดผนึกในรอยต่อของวัสดุยาแนว วิธีแก้ปัญหาที่ตรงที่สุดสำหรับสถานการณ์นี้คือหลีกเลี่ยงการปิดผนึกอย่างสมบูรณ์ให้มากที่สุดด้วยกัน.หากกระบวนการก่อสร้างจำเป็นต้องปิดรอยต่อซีลแลนท์ให้สนิท ให้ใส่ใจกับอิทธิพลที่เป็นไปได้ของอุณหภูมิแวดล้อมที่สูงหรือความแตกต่างของอุณหภูมิที่สูงระหว่างการฉีดสารเคลือบหลุมร่องฟัน

(5) การเกิดฟองที่เกิดจากส่วนต่อประสานเปียกหรือวัสดุเสริม

ปรากฏการณ์พุพองชนิดนี้เกิดจากส่วนต่อประสานหรือวัสดุเสริมเปียก ความชื้นแทรกซึมเข้าไปในรอยต่อของสารเคลือบหลุมร่องฟัน และไอน้ำระเหย ส่งผลให้เกิดการพองบนพื้นผิวของสารเคลือบหลุมร่องฟัน ดังแสดงในรูปด้านล่าง

รูปที่ 3 ตุ่มพองเนื่องจากส่วนต่อประสานเปียกหรือวัสดุเสริม

ความน่าจะเป็นของปัญหาพุพองชนิดนี้มีไม่มาก เนื่องจากมีพายุฝนฟ้าคะนองในฤดูร้อนมากขึ้น สถานการณ์แบบนี้ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในฤดูร้อนวิธีแก้ไขคือ ห้ามก่อสร้างในวันที่ฝนตกหลังจากวันที่ฝนตก ตรวจสอบให้แน่ใจว่าข้อต่อของยาแนวและอุปกรณ์เสริมที่เกี่ยวข้อง (เช่น แท่งโฟม) แห้งก่อนการก่อสร้างหากจำเป็น ให้ถอดอุปกรณ์เสริมและรอให้รอยต่อยาแนวแห้งและเติมใหม่ก่อนทำการก่อสร้าง

(6) การเกิดฟองที่เกิดจากการก่อสร้างภายใต้สภาวะที่มีอุณหภูมิสูงกลางแจ้ง

ปรากฏการณ์การเกิดฟองชนิดนี้เกิดจากการก่อสร้างภายใต้สภาวะกลางแจ้งที่มีอุณหภูมิสูงภายใต้สภาวะที่มีอุณหภูมิสูง อุณหภูมิของพื้นผิวที่สัมผัสกับสารเคลือบหลุมร่องฟันก็ค่อนข้างสูงเช่นกัน และปฏิกิริยานั้นรุนแรง และฟองจำนวนมากจะถูกปล่อยออกมาในเวลาอันสั้น ส่งผลให้พื้นผิวเคลือบหลุมร่องฟันมีลักษณะที่ปรากฏปรากฏการณ์พุพอง

รูปที่ 4 การเกิดฟองที่เกิดจากการก่อสร้างภายใต้สภาวะที่มีอุณหภูมิสูงกลางแจ้ง

ความน่าจะเป็นของปัญหาพุพองดังกล่าวมีไม่มากนักวิธีแก้ไขคือระงับการก่อสร้างภายใต้สภาวะกลางแจ้งที่มีอุณหภูมิสูง และรอให้อุณหภูมิลดลงก่อนการก่อสร้าง

ข้อมูลข้างต้นสรุปสาเหตุบางประการของการเกิดฟองในทางวิศวกรรมที่แท้จริง สาเหตุของการเกิดฟองของวัสดุยาแนวอาจซับซ้อนและหลากหลายกว่าอาจเป็นผลรวมของสาเหตุสองประการข้างต้นหรือหลายสาเหตุ หรือปฏิกิริยาทางเคมีอื่นๆ และการปล่อยก๊าซซึ่งจำเป็นต้องได้รับการแก้ไขและปรับปรุงเพิ่มเติมในกระบวนการเคลือบหลุมร่องฟันแบบต่อเนื่อง

การเกิดฟองที่กล่าวถึงในบทความนี้หมายถึงโพรงภายในของสารเคลือบหลุมร่องฟันและการนูนบนพื้นผิวของวัสดุยาแนวที่เกิดจากสาเหตุต่างๆ และไม่รวมถึงปรากฏการณ์ "โปน" ของของแข็งภายในวัสดุยาแนวและส่วนที่นูนบนพื้นผิว ของสารเคลือบหลุมร่องฟันปรากฏการณ์ "โปน" เป็นผลมาจากผลรวมของความเร็วการบ่มของกาวที่ทนต่อสภาพดินฟ้าอากาศ ความชื้นแวดล้อม ความแตกต่างของอุณหภูมิแวดล้อม และความกว้างของตะเข็บกาว วัสดุแผง และขนาด ฯลฯ ด้านในของวัสดุยาแนวเป็นของแข็ง ไม่ใช่ กลวงและต้องให้ความสนใจกับปรากฏการณ์การเกิดฟองแยกแยะ.

รูปที่ 5 รอยต่อของผนังม่านแก้วนูน (ซ้าย) และรอยต่อของผนังม่านอลูมิเนียมนูน (ขวา)

การเกิดฟองของสารเคลือบหลุมร่องฟันส่งผลให้เกิดส่วนที่เป็นโพรงในคอลลอยด์ในส่วนที่เป็นฟอง ความหนาที่แท้จริงของสารเคลือบหลุมร่องฟันไม่เพียงพอ พื้นที่การยึดเกาะอาจลดลง และกำลังการยึดติดจะลดลงสิ่งนี้มีผลกระทบต่อคุณภาพการก่อสร้าง ไม่เพียงแต่รูปลักษณ์ แต่ยังรวมถึงคุณสมบัติกันน้ำและการปิดผนึกของสารเคลือบหลุมร่องฟันด้วยในระดับหนึ่งเหตุผลเฉพาะสำหรับปรากฏการณ์การเกิดฟองของวัสดุยาแนวได้รับการวิเคราะห์ในบทความก่อนหน้านี้ และสาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากการก่อสร้างที่ไม่เหมาะสมดังนั้น ผู้เขียนแนะนำว่าในการก่อสร้างจริงของประตูและหน้าต่างผนังม่าน การฝึกอบรมคนงานก่อสร้างควรมีความเข้มแข็ง การก่อสร้างควรดำเนินการอย่างเคร่งครัดตามข้อกำหนดของกระบวนการก่อสร้าง และควรให้ความสนใจกับรายละเอียดการก่อสร้าง ซึ่งสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาการเกิดฟองและรับประกันคุณภาพการก่อสร้างของวัสดุเคลือบหลุมร่องฟันได้อย่างมีประสิทธิภาพ